برترین رمان ها و نویسندگان سبک رئالیسم (واقع گرایی) در ادبیات جهان

مکتب ادبی رئالیسم (واقع گرایی) چیست

رئالیسم یا واقع گرایی (Realism) مکتبی ادبی-هنری است که در اواسط قرن نوزدهم در اروپا و آمریکا رواج پیدا کرد. نوعِ ادبی غالب در مکتب رئالیسم، داستان و رمان است و نویسندگان این مکتب، به شعر کم اعتنا بوده اند. رئالیسم بزرگترین مکتبی است که با نوع ادبی رمان شناخته می شود و بیشتر رمان های مهم جهان، اغلب رمان هایی رئالیستی بودند. توجه به جامعه بشریِ معاصر، توجه به واقعیت، تاکید بر نثر بجای شعر، برون رایی، شخصیت اصلی بودن افراد عادی، توجه بسیار زیاد به تاریخ و جزئیات، از ویژگی های بارز مکتب رئالیسم است. مکتب رئالیسم همچنین زمینه ساز ایجاد مکتب های ادبی رئالیسم جادویی، ناتورالیسم (با آثار انوره بالزاک و امیل زولا) و رئالیسم کثیف شده است.

رمان نویسی در ایران با پیروی از مکتب رئالیسم شروع شد؛ با آثار محمدعلی جمال زاده، «تهران مخوف» از مرتضی مشفق کاظمی، برخی از آثار صادق هدایت، رمان های «کلیدر» و «جای خالی سلوچ» از محمود دولت آبادی و غیره. همچنین اکثر داستان های معاصر و رمان های سرشناس ایرانی در حوزه مکتب ادبی رئالیسم قرار می گیرند. در ادامه ی این مقاله، به معرفی تعدادی از بهترین رمان های شناخته شده جهان در مکتب ادبی رئالیسم خواهیم پرداخت.

بهترین رمان ها و نویسندگان مکتب ادبی رئالیسم (واقع گرایی)

سرخ و سیاه نوشته ی استاندال

بسیاری رمان «سرخ و سیاه» اثر استاندال را اولین رمان در قالب مکتب ادبی رئالیسم (واقع گرایی) می دانند. این رمان که عنوان فرعی «تاریخچه قرن نوزدهم» را یدک می کشد، در قالب دو جلد و در سال 1830 منتشر شده است. سرخ و سیاه در واقع رمانی تاریخی و روانشناسانه است. نام این رمان به بازی کارتی محبوبی با همین نام نیز اشاره دارد که در این بازی، سرنوشت بازیکنان مشخص می شود.

کتاب سرخ و سیاه در واقع داستان زندگی دانشجویی جوان به نام “جولین سورل” است که با ترکیبی از استعداد، سخت کوشی، حیله گری و ریا کاری، سعی بر بالا کشیدن خود از طبقۀ عامه و متوسط جامعه دارد. اما این اشتیاق و علاقه کورکورانه و متعصبانه، زمانی که همه چیز و همه کس علیه او متحد می شوند، برای او گران تمام خواهد شد…

مادام بوواری نوشته ی گوستاو فلوبر

رمان «مادام بوواری» مشهورترین و ماندگارترین رمان گوستاو فلوبر است که برای اولین بار در سال 1856 منتشر شد. مادام بوواری در واقع یکی از جنجالی ترین رمان های قرن نوزدهم بود که به محض انتشار، صدای اعتراض بسیاری از مذهبیون مسیحی و مردم سنت گرا را در آورد. رمان مادام بوواری را می توان در قالب ژانرهای درام و رمانتیک دسته بندی کرد.

مادام بوواری رمانی از عشق، خیانت و تقابل خواسته های زنانه با چارچوب های زمانه است. “مادام بوواری” زنی است که خود را اسیر ازدواجی سنتی می بیند و دست به هر کاری می زند تا از چنین سرنوشتی فرار یابد. این رمان در عین عاشقانه بودن و داشتن مضمونی تراژیک، انتقادی است تمام عیار از چارچوب های اخلاقی و مذهبیِ حاکم در دوره و زمانه نویسنده. همچنین شخصیت مادام بوواری به یکی از نمادهای اصلی هنجار شکنی و آزادی خواهی زنان در تاریخ ادبیات تبدیل شده است.

جنگ و صلح نوشته ی لئو تالستوی (تولستوی)

رمان «جنگ و صلح» اثر لئو تالستوی، رمانی شاهکار و حجیم در تاریخ ادبیات روسیه و جهان است که در سال 1869 منتشر شد. نسخه اصلی رمان جنگ و صلح 1225 صفحه حجم داشت. این اثر بزرگ علاوه بر داشتن خط داستانیِ بی نظیر، شرحی فیلسوفانه و انتقادی از اوضاع روسیه در دوره معاصر نویسنده است. وقایع رمان جنگ و صلح در بازه زمانی بین سال های 1805 تا 1820 میلادی رخ می دهند. ابتدای رمان با صلح و آرامش شروع شده و رفته رفته اوضاع روسیه ملتهب تر شده و اوج داستان، با حمله فرانسه تحت حکومت ناپلئون بناپارت به روسیۀ تزاری شروع می شود. این رمان رئالیستی، روایت زندگی پنج خانواده بزرگ و قدرتمند روسیه را طی سال های متوالی نقل می کند. از ویژگی های کتاب جنگ و صلح می توان به شرح موشکافانه نویسنده و تعدد اشخاص و وقایع داخل رمان اشاره کرد.

دو رمان دیگر لئو تالستوی به نام های «آنا کارنینا» و «مرگ ایوان ایلیچ» نیز از جمله مشهورترین آثار ادبیات کلاسیک و رئالیستی روسیه می باشند.

برادران کارامازف نوشته ی فئودور داستایفسکی

کتاب «برادران کارامازف» آخرین رمان نوشته شده توسط داستایفسکی است. عصاره تمام دوران نویسندگی این نویسنده بسیار بزرگ را می توان در رمان برادران کارامازوف مشاهده کرد. این رمان به صورت سریالی در سال های 1879 و 1880 در مجله ای معتبر و روسی منتشر شد. داستایفسکی تنها چهار ماه بعد از انتشار این اثر از دنیا رفت.

کتاب برادران کارامازوف یکی از فلسفی ترین رمان های رئالیستی تاریخ ادبیات کلاسیک روسیه است. داستایفسکی در این رمان جاودان خود بیش از هر چیزی، به موضوعاتی از جمله جدال میان شک و ایمان، خداوند، پدرکُشی، اراده آزاد و مرگ می پردازد. این رمان به طور کلی حول محوریت قتل مردی 55 سالۀ بداخلاق و فاسد به نام “فئودور کارامازوف” و چهار پسر او، ساخته و پرداخته شده است. “دیمیتری (میتیا)” بزرگ ترین فرزند فئودور، فردی نظامی است و مانند پدر خود، شهوت ران و خشن و ساده لوح است. “ایوان”، دومین پسر فئودور، فرزندی دانا، فلسفه دان و خداناباور است. “آلیوشا”، برادر کوچک تر ایوان، دقیقا بر خلاف برادر خداناباور خود، تحت نظارت کشیش ها تربیت شده است. اساسی ترین بخش های رمان را بحث های آلیوشا و ایوان، به عنوان دو قطب مخالف تشکیل می دهند.

بسیاری از رمان های دیگر داستایفسکی مانند «جنایت و مکافات»، «ابله» و «قمارباز» نیز در قالب مکتب ادبی رئالیسم قرار می گیرند.

دیوید کاپرفیلد نوشته ی چارلز دیکنز

رمان «دیوید کاپرفیلد» نخستین بار به صورت مجموعه در بازه سال های 1849 تا 1850 و سپس، به صورت کتابی واحد در سال 1850 منتشر شد. دیوید کاپرفیلد نیز، مانند اغلب رمان های چارلز دیکنز، درون مایه ای تربیتی و عبرت آموز دارد که با طنز و تحلیل های زیبا از زندگی اجتماعی مردم انگلیس همراه شده است. این رمان راوی اول شخصی به نام “دیوید کاپرفیلد” دارد که جوانی فقیر و تنهاست. در واقع، رمان دیوید کاپرفیلد را می توان خود زندگی نامه ای داستانی از دیکنز دانست. نویسنده با تغییرات خلاقانه در برخی از اتفاقات بزرگ زندگی اش، آنها را داخل این رمان گنجانده است.

کتاب دیوید کاپرفیلد با شروعی نفس گیر آغاز می شود. راوی، رمان را با لحظه تولدش شروع می کند و همان ابتدا، از مرگ پدرش درست شش ماه قبل از تولدش سخن می گوید. در ادامه داستان، راوی زندگی ای شیرین و آرامی را تا سن 7 سالگی همراه با پرستارش، “پگوتی” و مردی به نام “موردستون”، آشنای مادرش، تجربه می کند. اما زمانی که مادرش با موردستون ازدواج می کند همه چیز برای او زیر و رو می شود…

رمان های «الیور تویست»، «آرزوهای بزرگ» و «داستان­ دو شهر» نیز از جمله آثار چارلز دیکنز هستند که در لیست رمان های مکتب رئالیسم قرار می گیرند.