بهترین کتاب های نوشته شده در سبک نامه نگاری

در خواندن یک کتاب در سبک نامه نگاری، چیزی هیجان انگیز، دلپذیر و معصومانه وجود دارد. این کتاب ها به ما این احساس را می دهند که انگار بسته ای از نامه های ربان پیچ و مخفی شده قدیمی را در انباریِ خانه کشف کرده ایم و با خواندن آن ها، می توانیم داستان یک عشقی پنهانی را خوانده یا پرده از رازی بزرگ برداریم. این در حالی است که خواندن این نامه ها هیچ پیامد بدی ندارد و احساسات کسی را جریحه دار نمی کند؛ در واقع، نویسنده خودش ترجیح می دهد که آنها را بخوانیم.

رمان های سبک نامه نگاری، کتاب هایی هستند که به شکل خاطره گویی یا از طریق نامه ها نوشته می شوند. این کتاب ها به ما این امکان را می دهند که با دیدگاه اول شخص به شخصیت های داستان نزدیک تر شویم. در ادامه چند نمونه بسیار خوب از کتاب هایی که در سبک نامه نگاری نوشته شده اند به شما معرفی خواهند شد.

نامه به کودکی که هرگز زاده نشد اثر اوریانا فالاچی

کتاب «نامه به کودکی که هرگز زاده نشد» نوشته اوریانا فالاچی، به تعبیر منتقدان، بهترین اثر این نویسنده نامیده می شود. این کتاب با زاویۀ دید اول شخص و در قالب نامه ای از طرف یک زن جوان که گویا خود نویسنده است، خطاب به جنینی که در شکمش دارد، نوشته شده تا فرزند نازاده اش را از مشکلات دنیا و بی رحمی های آن آگاه سازد. این کتاب فریادی است از خشم نسبت به آنچه بر سر بشر آمده است، در عین حال از عشق مادر شدن نیز مطالبی می خوانیم. کتاب کوچکی که از نخستین سطر تا انتها، سرشار از احساس شادی، ترس، مهربانی، یأس، خشم، امید، افسردگی و اضطراب است.

در نگاه سطحی به محتوای کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، ممکن است به نظر برسد بحث اوریانا فالاچی در این کتاب سقط جنین است، اما در اصل نویسنده به طور کلی تمام دیدگاه های موجود درباره زنان را به چالش می کشد. نویسنده به سوالات ذهنی ، که هر انسانی و مخصوصا هر زنی ممکن است در طول عمرش بارها از خود بپرسد، پرداخته است؛ همچون فرزند به دنیا آوردن، شیوه ی زندگی، چگونه زیستن، زن یا مرد بودن، عدالت، عشق و…

بابا لنگ دراز اثر جین وبستر

کتاب «بابا لنگ دراز» نوشته معروف جین وبستر است. داستان این رمان در قالب نامه نگاری های دنباله دار و زندگی “جودی آبوت” دختر با نشاط و باهوشی است که در یک پرورشگاه بزرگ شده اما با پشتیبانی مالی یک حامی ناشناس به مدرسه خصوصی راه می یابد تا ادامه تحصیل دهد. جودی که حامی خود را نمی شناسد و فقط یک مرتبه و از پشت سر دیده است، او را “بابا لنگ دراز” می نامد. جودی اغلب درباره زندگی و فعالیت هایش به بابا لنگ دراز نامه می نویسد و او را در جریان تحصیلش می گذارد. جودی در مدرسه به سختی تلاش می کند تا هم لطف و مهربانی حامی خود را جبران کند و هم فاصله فرهنگی خود با جامعه پیرامونش را که ناشی از بزرگ شدن در انزوای پرورشگاه است، جبران کند.

خیابان چرینگ کراس شماره ۸۴ اثر هلین هانف

کتاب «خیابان چرینگ کراس شماره ی ۸۴» مجموعه ای از نامه نگاری های هلین هانف، نمایش نامه نویس، با یکی از فروشندگان کتاب فروشی مارکس و شرکا است. این کتاب در سال ۱۹۷۰ انتشار یافت و در مدتی کوتاه مورد توجه مردم دنیا قرار گرفت و خالق خود را از نویسنده ای گمنام به چهره ای معروف تبدیل کرد. ماجرای کتاب از این قرار است که جنگ جهانی دوم به اتمام رسیده، لندن وارد مرحلۀ جدیدی شده است و با بحران های پس از جنگ دست و پنجه نرم می کند. کتاب فروشی مارکس و شرکا در سال ۱۹۴۹ آگهی جالب توجهی منتشر می کند که بر اساس آن حاضر است کتاب های دست دوم را به تمامی کشور ها ارسال نماید. در این ایام هلین هانف که نمایشنامه نویسی ساکن آمریکا است، برای کارکنان این مغازه نامه ای ارسال می کند و کتاب های موردنظر خود را سفارش می دهد.

با این اقدام هانف، نامه نگاری های وی با “فرانک دوئل” که یکی از فروشندگان این کتاب فروشی است آغاز می شود و تا ۲۰ سال ادامه می یابد. هلین و فرانک بدون این که در این سال ها یکدیگر را ببینند با هم وارد رابطۀ دوستانه ای می شوند. این رابطه فقط در میان نامه ها جریان دارد و در نهایت به صورت این کتاب منتشر می شود.

مزایای منزوی بودن اثر استیون چباسکی

کتاب «مزایای منزوی بودن» یک رمان در سبک نامه نگاری و مخصوص مخاطب بزرگسال و جوانان در سن بلوغ است که توسط نویسنده آمریکایی استیون چباسکی نوشته شده است. وقایع این رمان در اوایل دهه ۹۰ میلادی اتفاق می افتد. داستان درباره “چارلی”، یک نوجوان درونگرا است که در سال اول دبیرستان در حومۀ پیتسبورگ تحصیل می کند. رمان مزایای منزوی بودن، به جزئیات شیوه تفکر غیر متعارف چارلی در دوران گذر از نوجوانی و شروع بزرگسالی می پردازد و سعی می کند به سوالات ذهنی چالش بر انگیزی که از تعاملات وی با دوستان و خانواده اش به ذهنش خطور می کند، پاسخ دهد. نویسنده در رمان مزایای منزوی بودن به موضوعاتی که در دوران نوجوانی با آنها درگیر هستیم، از جمله جنسیت، مواد مخدر، تجاوز و سلامت روانی پرداخته است و در متن نامه ها اشاره های زیادی به آثار ادبی، فیلم ها و به طور کلی فرهنگ پاپ می کند.

بیچارگان اثر​فئودور داستایفسکی​

رمان «بیچارگان»، اولین اثر داستانی منتشر شده توسط نویسنده مشهور روسیه ، فئودور داستایفسکی می باشد که برای اولین بار در سال 1846 منتشر شد. این کتاب به عنوان یک شاهکار کوچک از داستان های رئالیستی شهرت دارد و زندگی و نامه نگاری عاشقانه میان دو تن از ساکنان طبقه کارگر سن پترزبورگ را به تصویر می کشد.

«ماکار آلکسیویچ دووشکین» و «واروارا آلکسیونا دوبروسلووا» دو همسایه هستند که با یکدیگر از طریق نامه نگاری ارتباط برقرار کرده و گفتگو می کنند. دووشکین یک منشی دولتی میانسال است که در پانسیون فقیرانه ای با ده ها مستأجر دیگر و خانواده هایشان ساکن است. او دستمزد ناچیزی می گیرد، مدام از وضعیت لباس های نخ نما شده کمد لباس خود شکایت دارد و مدام بدهکار است. با این حال، او به دختر خیاط همسایه بسیار کوچک تر از خودش که با خدمتکارش در موقعیتی مشابه او در آن سوی خیابان زندگی می کند، دلبسته شده و اغلب برای او نامه می نویسد. نامه هایی که ابتدا با شرح حال تنگدستی شان آغاز می شوند و کم کم با توصیفِ خاطراتِ کودکی دختر و شرایط دردناک پیرمرد ادامه می یابند. او همچنین با هدایای گرانقیمتی که توانایی خرید شان را ندارد، دختر را غافلگیر می کند.

داستایفسکی در این رمان، به شکل هوشمندانه ای با کنار هم قرار دادن نامه ها در مورد موقعیت های زندگی آنها به خواننده اطلاعات داده و عمق رابطه شان را واکاوی می کند. خواننده در این داستان، محدودیت‌ ها و ناامیدی‌ های هر دو قهرمان‌ را با نیرویی بی‌ نظیر احساس می‌ کند.

نامه های عاشقانه به مردگان اثر ایوا دلایرا

«نامه های عاشقانه به مردگان» یک رمان درام روانشناسانه نوشته ایوا دلایرا است که نخستین بار در سال 2014 منتشر شد. این رمان، زندگی دختر نوجوانی به نام لورل را دنبال می کند که هنوز نتوانسته با مرگ خواهرش کنار بیاید.

ماجراهای این رمان با نامه لورل به «کرت کوبین» آغاز می شود. لورل برای تکلیف مدرسه، وظیفه نوشتن نامه ای به یک مرده را دارد؛ و او خواننده گروه «نیروانا» را انتخاب می کند زیرا او یکی از خوانندگان مورد علاقه خواهر مرحومش «می» بود. پس از آن، این نامه به نامه های متعدد تبدیل می شود، و لورل به تعداد زیادی از شخصیت های مرده مهم جهان که همه آن ها زندگی غم انگیزی داشتند و نسبتا جوان مردند، نامه می نویسد. لورل از طریق نامه های خود نه تنها در مورد ناامیدی ها و تجربیات روزمره خود صحبت می کند، بلکه سعی می کند زندگی افرادی را که می نویسد نیز درک نماید.

لورل، به نوعی، از نامه هایش برای صحبت در مورد چیز هایی استفاده می کند که نمی فهمد، از نمایشنامه با دوستان جدید گرفته تا نحوه برخورد با دوستش و دلشکستگی، درست همانطور که با خواهرش درباره آنها صحبت می کرد. در نهایت لورل از طریق نامه ها با زندگی بدون خواهرش کنار می آید و متوجه می شود که هیچ کس در این زندگی کامل نیست.