ژانر ماجراجویی

ژانر ماجراجویی همانطور که از اسمش پیداست، شامل آثاری می‌شود که حول محوریت ماجراهای شخصیت (های) اصلی آن، ساخته و پرداخته شده‌اند. اما شاخصه‌های اصلی داستان ماجراجویی چیست؟ وقوع سلسله اتفاقاتی (خواسته یا ناخواسته‌) در زندگی شخصیت (های) اصلی یک داستان، که به دور از زندگی انسان‌های عادی هستند، را می‌توان یکی مهم‌ترین شاخصه‌های یک اثر در ژانر ماجراجویی دانست. این آثار ادبی اغلب مرحله به مرحله بودن را تداعی می‌کنند و هیجان و خطر در آن‌ها، نقش بزرگی را بازی می‌کند. از نمونه‌های مشهور ادبیات ماجراجویی می‌توان از رمان‌های پیرمرد و دریا از ارنست همینگوی، ژاک قضا و قدری و اربابش از دنی دیدرو، دیوید کاپرفیلد از چارلز دیکنز و دُن کیشوت از سروانتس نام برد.

ژانر حماسی را نیز می‌توان یکی از مشتقات ژانر ماجراجویی نامید؛ زیرا علارغم اینکه ادبیات حماسی تاریخچه‌ای بسیار قدیمی (حماسه‌ی گیلگمش به حدود 2000 سال قبل از میلاد مسیح بر می‌گردد!) دارد، اما در این نوع از ادبیات، اصولا روایت ماجراجویی‌های قهرمانان یا اسطوره‌ها بازگو می‌شود. شاهنامه‌ی فردوسی و ایلیاد و اُدسیه از هومر از بزرگترین آثار ادبیات حماسی جهان هستند. نویسندگان بسیاری در آثار ادبی خود، از آثار کهن در ژانر حماسیِ استفاده کرده‌اند و رمان‌ها و نمایشنامه‌هایی را بر اساس آن‌ها  نوشته‌اند که به نوبه‌ی خود شاهکارهایی تازه شده‌اند؛ مانند نمایشنامه‌های زنان تروا و مگس‌ها از ژان پل سارتر.