روایت
«بزرگ علوی»، نویسنده و روزنامه نگار اهل ایران در سال 1282 در تهران به دنیا آمد. او در رشته روان شناسی کشور آلمان تحصیل نمود و پس از آن به ایران بازگشت و در شهر شیراز به معلمی مشغول شد. بزرگ علوی از جمله نویسندگانی بود که از ابتدای کار، مورد توجه قرار گرفت.
داستان های بزرگ علوی به گونه ای بوده اند که سبب شدند نام او در کنار نام «صادق چوبک» و «صادق هدایت» در دسته یپیشگامان داستان نویسی نوین جای بگیرد. بزرگ علوی در فعالیت های اجتماعی و سیاسی نیز فعالیت داشته و به سبب اعتقاداتش مجبور به سپری کردن چند سالی از زندگی اش در زندان های ایران شد. 28 بهمن 1375 بود که بزرگ علوی به علت سکته قلبی در آلمان درگذشت.
اولین مجموعه داستان بزرگ علوی در سال 1313 با نام «چمدان» به چاپ رسید. هفت سال بعد کتاب «ورق پاره های زندان»، و در نهایت در سال 1331 رمان «چشم هایش» به چاپ رسید. این رمان را می توان از برجسته ترین و معروف ترین آثار بزرگ علوی به حساب آورد که تاکنون بیش از سی بار تجدید چاپ گشته است.
رمان چشم هایش به چهار زبان انگلیسی، عربی، فرانسوی و آلمانی ترجمه شده و از دید خیلی از ادیبان و منتقدین، نقطه عطفی در داستان های ایرانی به حساب می آید. ناشر این رمان موسسه انتشارات نگاه بوده.
دیگر آثار بزرگ علوی عبارت اند از:
او در داستان هایش از سبک واقع گرایی پیروی می کرد و تلاش داشت دغدغه های اجتماعی و سیاسی خود را مطرح دارد. رمان چشم هایش یکی از مهم ترین آثار ادبی معاصر محسوب می شود. این رمان از معدود رمان های فارسی ست که به خوبی توانسته به عواطف و هیجانات یک زن بپردازد.
رمان چشمهایش راجع به یک فرد سیاسی به نام ماکان و نقاشی وی از چشم های یک زن است. کتاب گیله مرد روایت یک مرد روستایی اهل گیلان است که خان محل، از بیش از حد معمول، مالیات گرفته است. پیروی اعتراض این گیله مرد، اتفاقاتی رخ می دهد که ادامه داستان را می سازد.
