«جبران خلیل جبران» در شمال لبنان در سال ۱۸۸۳ به دنیا آمد. او همراه خانواده اش به نیویورک مهاجرت کرد و در همین شهر در سال ۱۹۱۳ درگذشت.
جبران در آثارش تحت تاثیر «نیچه»، «ویلیلم بلیک» و شعر سمبولیک فرانسوی ست، اما نمی توان اثرگذاری شعر و فرهنگ مشرق زمین و لبنان بر او را نادیده گرفت. جبران خلیل جبران به دو زبان انگلیسی و عربی می نوشت. جبران در دوره ی اول کاری اش که فقط به زبان به عربی می نوشت، کتاب های زیر را منتشر کرد:
در دوره ی دوم کاری اش یعنی سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۳۱ کتاب های «کاروان ها و طوفان ها» ، «نوگفته ها و نکته ها» را به رشته تحریر درآورد. او در ادامه کتاب های «دیوانه» ، «پیامبر» ، «شن و کف دریا» ، «عیسی پسر انسان» و «باغ پیامبر و سرگردان» را منتشر کرد.
اگرچه دو کتاب آخر پس از فوت وی منتشر شدند. جبران خلیل جبران در نوشته هایش نوعی تلخی و سرخوردگی را تصویر می کرد که ناشی از وضعیت اجتماعی کشورش بود. در ادامه ی مسیر نویسندگی به مفاهیمی هم چون اتحاد و عشق می پردازد.