ساموئل بکت

زندگینامه ساموئل بکت

«ساموئل بکت» در تاریخ ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین پاریس متولد شد. او در رشته‌ی زبان و ادبیات فرانسه تحصیل کرده و در ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به تدریس مشغول شد؛ در همین بین با جیمز جویس آشنایی پیدا کرد که این آشنایی سبب تاثیرپذیری او از جویس در رمان‌نویسی نیز شد. ساموئل بکت نمایشنامه نویس، شاعر و رمان‌نویس ماهری بود که در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در پاریس درگذشت.

آثار ساموئل بکت

رمان‌های او عبارت‌اند از:

• «مرفی» (۱۹۳۸)
• «وات» (۱۹۴۵)
• «مالوی» (۱۹۵۱)
• «مالون می‌میرد» (۱۹۵۱)
• «نام ناپذیر» (۱۹۵۳)
• «تخیل را مرده خیال کن»

نمایشنامه‌های نیز او عبارت‌اند از:

• «در انتظار گودو» (۱۹۵۲)
• «دست آخر» (۱۹۵۷)
• «آخرین نوار کراپ» (۱۹۵۸)
• «آخر بازی» (۱۹۶۳)
• «چی کجا» (۱۹۸۳)
• «نه من و آمد و رفت» (۱۹۷۲)
• «فاجعه» (۱۹۸۲)
• «همه افتادگان» (1957)
• «روزهای خوش» (۱۹۶۰)

«هوروسکوپ» و «هرآنچه واژه هست» هم از مجموعه اشعار او هستند. ساموئل بکت در سال ۱۹۶۹ موفق به کسب جایزه‌ی نوبل ادبی شد. او در زمان خود و بعد آن، از نویسنده‌هایی بوده که بسیار عمیق و ژرف می‌نوشته و مخاطبان خاصی در سراسر جهان داشته است.

سبک نوشته‌های او سبکی منحصر به فرد است و این، کار ترجمه را کمی سخت می‌کند. اگرچه بعضی از آثار او به خوبی به فارسی برگردانده شده و در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.