ناتانیل هاثورن

زندگینامه ناتانیل هاثورن

«ناتانیل هاثورن» نویسنده ای آمریکایی است که در شهر سیلم ماساچوست به دنیا آمده است. او رمان نویس و داستان نویسی بود که بیشتر به تاریخ، اخلاق و مذهب علاقه داشت و آثاری را نیز در این حوزه ها تالیف کرد. هاثورن در سال 1804 چشم به جهان گشود. جد بزرگ او، قاضی شهر سلیم بود.

او که کار خودش را در زمان محاکمه جادوگران آغاز کرده بود، دستور داده بود تا زنی را در ملاءعام به خاطر اعتقاداتش شلاق بزنند. هاثورن که از این تصمیم جدش شرمگین بود، سعی کرد تا با تغییر دادن نام خانوادگی اش، نسبت خود با پدربزرگش را کتمان کند.

او که در کودکی پدرش را از دست داده بود، تحت سرپرستی اقوام مادری اش زندگی می کرد. هاثورن علاقه ای به مدرسه رفتن نداشت و به علت آسیب دیدگی پایش بیشتر روزها را در خانه می ماند. او در دوران کودکی آثار بسیاری از بزرگان ادبیات، ازجمله شکسپیر را خوانده بود.

ناتانیل هاثورن در سال 1821 به کالج رفت. او که در کالج موفقیت چشمگیری به دست نیاورده بود، تصمیم گرفت تحصیل در کالج را رها کند و به خانه برگردد. او به مدت دوازده سال در اتاق زیر شیروانی زندگی کرد و در این مدت از همه دوری گزید. وی در این سال ها تلاش داشت تا مهارت های نویسندگی را در خود تقویت کند.

آثار ناتانیل هاثورن

اولین اثر او که «فنشاو» نام داشت، در سال 1828 منتشر شد. این رمان فروش چندانی نداشت؛ بنابراین هاثورن تمان نسخه های این کتاب را معدوم کرد. بعدتر، در سال 1837، او کتابی با نام «داستان های بازگفته» را منتشر کرد. این کتاب توانست فروش خوبی داشته باشد و با استقبال خوانندگان روبه رو شود.

ناتانیل هاثورن که در این مدت کاملا بی پول شده بود، با انتشار این کتاب نیز نتوانست درآمدی به دست بیاورد. بنابراین تصمیم گرفت به کار در اداره گمرک مشغول شود. همچنین در سال 1837 چندین داستان کوتاه منتشر کرد. در سال 1850، کتاب دیگری از او به نام «داغ ننگ» به چاپ رسید. پس از آن این نویسنده کتاب هایی همچون «اکسیر حیات»، «ماجرای عاشقانه اولیور»، «خانه هفت شیروانی» و… را نیز منتشر کرد.

سبک

اغلب نوشته های ناتانیل هاثورن در فضای شهری نیواینگلند روایت می شود. او از پیروان رمانتیسیسم است و موضوع بیشتر نوشته هایش شر و گناه های ذاتی است. او سعی داشته است داستان هایش را با پیام های اخلاقی همراه کند.

مرگ

این نویسنده بزرگ آمریکایی، در نهایت در 19 مه سال 1846، در نیوهمپشایر از دنیا رفت. او روزهای آخر عمر را در ناامیدی گذراند و حال و روز بدی داشت. کسانی همچون «لانگ فلو» و «فرانکلین پیرس»، در روز خاکسپاری تابوت او را حمل کردند.