گلی ترقی
زندگینامه گلی ترقی
در میان اسامی زنان ایرانی که دستی بر قلم دارند، نام «گلی ترقی» از برجسته ترین نام هاست. او که در هفدهم مهر 1318 در تهران متولد شده، هم اکنون هشتاد و دو سالگی خود را در فرانسه سپری می کند. گلی ترقی در خانواده ای متولد شد که ادب و فرهنگ درش جایگاه ویژه ای داشت؛ پدر او سرپرست مجله ترقی بود و مادرش شعر می نوشت.
او معتقد است از کودکی استعداد نوشتن داشته و دیدن پدرش در حال نوشتن سر مقاله های مجله ترقی، برایش انگیزه ای بود تا خودش هم داستان بنویسد. گلی ترقی اشاره می کند همیشه علاقه مند بوده تا قصه هایی که در سر داشته را تعریف کند، این علاقه در کودکی خود را به شکل پرحرفی و تمایل برای تعریف کردن خواب هایش نشان می داده و حالا به شکل کتاب هایی که می نویسد.
گلی ترقی در تهران دوران دبیرستان خود را به پایان رساند و سپس برای تحصیل در رشته فلسفه راهی آمریکا شد؛ پس از شش سال زندگی در آمریکا به ایران بازگشت و تدریس در دانشکده هنر تهران را آغاز نمود. در نهایت او به کشور فرانسه مهاجرت کرد و در آن جا ماندگار شد.
او در نویسندگی تحت تاثیر و علاقه مند به ولادیمیر نابوکوف نویسنده ی آمریکایی روسی می باشد. گلی ترقی علی رغم تسلط بر زبان فرانسه، تمام داستان هایش را به زبان فارسی می نویسد، چون معتقد است این زبان در وجود او جاری ست و بین خودش و زبان های دیگر فاصله ای احساس می کند که مانع منتقل شدن اصل احساساتش می گردد.
آثار گلی ترقی
گلی ترقی باور دارد که تمام جهان برایش قصه است؛ تمام آدم ها، خیابان ها، شهرها. او بیشتر سوژه های داستان هایش را در ایران می یابد، به همین دلیل هنوز به تهران سفر می کند. گلی ترقی اولین داستانش را زمانی که بیست و هفت سال داشت در مجله اندیشه و هنر به سردبیری دکتر وثوقی به چاپ رساند.
او در داستان هایش از خاطرات شخصی خود نیز وام می گیرد و از زندگی در ایران، مهاجرت و گم گشتی انسان در این فرایند می نویسد. ترقی قبول دارد که عنصر سفر در داستان هایش نقش پررنگی دارد و این را به دلیل زندگی شخصی خودش می داند. او می گوید هنوز هم نمی داند خانه اش کجاست، چندین کشور را برای زیستن تجربه کرده اما هنوز دلتنگ تهران قدیم است.
بخشی از کتاب های گلی ترقی عبارتند از:
بعضی از منتقدین گلی ترقی را بیش از رمان نویس، خاطره نویس می دانند و همچنین او را در نوشتن داستان کوتاه تحسین می کنند. ترقی علاوه بر این ها، تجربه فیلمنامه نویسی را هم داشته. فیلمنامه ی «بی تا» که توسط هژیر داریوش (همسر گلی ترقی) کارگردانی شد و در سال 1351 بر پرده سینما رفت، نوشته وی بود. به علاوه بر اساس داستان «درخت گلابی»، فیلمی با همین نام توسط داریوش مهرجویی ساخته شد.
داستان کوتاه «بزرگ بانوی هستی» یکی از بهترین داستان های گلی ترقی، به عنوان بهترین داستان سال کشور فرانسه انتخاب شد. هم چنین در سال 2009 او برنده دومین جایزه بیتا شد و در سال 1380 جایزه ادبی هوشنگ گلشیری را بابت سه تا از داستان های کتاب «جایی دیگر» دریافت کرد. دو سال بعد نیز در همین جشنواره دو داستان از کتاب «دو دنیا» برگزیده شد.
بیشتر
کمتر
