«جان کندی تول»، نویسنده و استاد دانشگاه اهل آمریکا در سال ۱۹۳۷ در نیواورلینز لوییزیانا به دنیا آمد. او در همان سن کم، با توجه به استعداد و توانی که از خود نشان می داد در مسیر موفقیت قرار گرفت. او توانست در دوره نوجوانی اولین کتاب خود را با نام «کتاب مقدس نئون» بنویسد و در دانشگاه تولن با بورسیه کامل تحصیل کند.
جان کندی تول در بیست و دو سالگی اش لقب جوان ترین استاد ادبیات انگلیسی در کالج هانتر نیویورک را از آن خود کرد. پدر وی ماشین فروش و مادرش معلم موسیقی بوده است. او در سی و دو سالگی به واسطه شکستی که در چاپ و نشر کتاب «اتحادیه ابلهان» تجربه نمود، دست به خودکشی زد. جان کندی تول در نویسندگی تحت تاثیر فلنری اوکانر قرار داشت.
رمان اتحادیه ابلهان یکی از کتاب های منتشر شده از جان کندی تول است. او این کتاب را در دورانی که به خدمت سربازی مشغول بوده نوشته است. پس از نوشتن کتاب، او تلاش بسیاری برای چاپ آن انجام داد اما هیچ ناشری راضی به چاپ رمان اتحادیه ابلهان نمی شد. همین ناکامی در نهایت سبب خودکشی جان کندی تول شد.
اما پس از مرگ وی، مادرش تلاش برای چاپ رمان را ادامه داد و پس از سال ها، ناشری را پیدا کرد که حاضر به چاپ این کتاب شد. رمان اتحادیه ابلهان پس از چاپ، به سرعت مورد استقبال قرار گرفت، جایزه پولیتزر را برنده شد و در لیست بهترین کتاب های ۲۵ سال گذشته آمریکا (که مجله تایم تهیه کرده) جایگاه ششم را به دست آورد.
این کتاب از شاهکارهای طنز آمریکا حساب شده و در سراسر دنیا مخاطب دارد. رمان اتحادیه ابلهان در ایران توسط پیمان خاکسار ترجمه شده و توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است. این رمان درباره پسری به اسم «ایگنیشس» است که با حدود چهل سال سن همراه مادرش زندگی می کند. او فردی معترض و آرمان گراست که در برابر باورهای سنتی و غلط سکوت نمی کند.
ماجراهای او در جامعه اش و همین طور چالش هایی که با مادرش تجربه می کند، با زبانی طنز بیان می شود که در بطن خود تلخی دارد. رمان اتحادیه ابلهان را می توان مثالی واضح از کمدی سیاه دانست که خوشبختانه ترجمه آن هم توسط پیمان خاکسار به طور عالی انجام گرفته و محتوا را به خوبی به مخاطب فارسی عرضه می کند.
کتاب مقدس نئون، کتابی بود که جان کندی تول در شانزده سالگی نوشت. این کتاب پس از مرگ وی، توسط مادرش پیدا شد و باز هم به همت او به چاپ رسید. در ایران هم سپیده به نژاد آن را ترجمه و نشر مجید آن را منتشر نموده است.
خواندن این دو اثر، احتمالا بیشتر از هر چیزی، احساس حسرت را در مخاطب ایجاد کند. چرا که اگر جان کندی تول در دوران حیاتش با حمایت مواجه می شد و آثارش در همان زمان استقبال می شدند، شاید هیچ گاه دست به خودکشی نمی زد و ما امروز کتاب های بیشتری از او می خواندیم.