سیمای مرد هنر آفرین در جوانی
«پرویز داریوش» یکی از قدیمی ترین مترجمین اهل ایران در چهارم اسفند سال 1301در شهر مشهد متولد شد و زمانی که هفتاد و هشت سال داشت در تهران درگذشت. او تحصیلات خود را در ایران آغاز کرد و برای دوران دانشگاهی به آمریکا مهاجرت کرد.
پس از بازگشت به ایران به سبب تسلط و آموزشی که در زبان انگلیسی دیده بود، در وزارت امور خارجه به عنوان مترجم آغاز به کار کرد و به همین ترتیب ترجمه آثار ادبی را نیز آغاز نمود. او علاوه بر ترجمه، در سرودن شعر هم فعال بود و نقدهایی بر کتاب و شعر دیگران نیز می نوشت.
پرویز داریوش با ترجمه آثار نویسندگان بزرگی مانند «ویرجینیا ولف»، «هرمان هسه»، «جان اشتاین بک»، و «فئودور داستایفسکی» نقش بسزایی در معرفی آن ها به ایرانیان داشته است. آثار ترجمه شده توسط وی بارها توسط دیگران ترجمه مجدد شدند، اما اهمیت کار پرویز داریوش، در پیوند دادن جامعه ایران در دهه چهل و پنجاه با ادبیات فاخر جهانی بود.
برخی آثار ترجمه شده توسط پرویز داریوش عبارتند از:
بیشتر ترجمه های پرویز داریوش در انتشارات علمی و فرهنگی که یکی از قدیمی ترین انتشارات های ایران است به چاپ رسیده است.
برخی مقاله های نگارش شده توسط پرویز داریوش عبارتند از:
از آن جا که پرویز داریوش چندین سال پیش از دنیا رفت، خیلی از آثار شخصی او منتشر نشدند؛ به همین دلیل کامیار عابدی، پژوهشگر و منتقد، تصمیم به تالیف کتابی گرفت که در آن به زندگینامه پرویز داریوش، شعرها ونقدهای وی، سبک و ساختار او در ترجمه و… بپردازد. کامیار عابدی این کتاب را با نام «پرویز داریوش» در انتشارات مروارید به چاپ رساند و فرصت آشنایی بیشتر مردم با او را فراهم نمود.