کتاب «جنگ و صلح» درباره زندگی اشرافیان روسی در دوره ناپلئونی است. داستان شامل دو بخش جنگ و صلح است که در هر بخش به تاریخچه و رویدادهای مهم دوره خود می پردازد. در بخش جنگ، روابط بین روسیه و فرانسه در دوره ناپلئونیک و در بخش صلح، زندگی اشرافیان روسی پس از پایان جنگ و اثرات آن بر زندگی آنها را به تصویر می کشد.
این کتاب یکی از مشهورترین اثرات ادبیات جهان است و به عنوان یک شاهکار ادبی تلقی می شود. نویسنده کتاب جنگ و صلح «لئو تولستوی» است. او این کتاب را در دوره ۱۸۶۵ تا ۱۸۶۹ نوشته است. تولستوی در این کتاب، به بررسی زندگی اشرافیان روسی در دوره ناپلئونی می پردازد و تلاش می کند تا با توصیف جزئیات دقیق و روانی، خواننده را به دنیای شخصیت های داستان خود بکشاند.
او از روایت چندگانه استفاده کرده و داستان را به صورت پیچیده و جذابی به خواننده ارائه می دهد. همچنین، تولستوی در این کتاب، به بررسی مسائل اجتماعی و فلسفی مختلف می پردازد و با استفاده از شخصیت های داستان، نظرات خود را درباره زندگی، عشق، جنگ و صلح بیان می کند.
کتاب «جنگ و صلح» یکی از شاهکارهای کلاسیک جهان ادبیات است. یکی از آن آثاری که بی شک باید پیش از مرگ خواند! داستان این رمان در زمان جنگ جهانی اول و در روسیه تزاری می گذرد. کتاب، به صورت موازی داستان جبهه های جنگ روسیه و فرانسه و زندگی مردم عادی را در همین دوران روایت می کند.
به نظر نمی رسد که جنگ، تاثیری در زندگی اشرافیان، مهمانی ها و تجملات اعیانی آن ها گذاشته باشد، به جز وقتی که جوانی از میان فرزندانشان تصمیم می گیرد برای دفاع از کشورش به جنگ برود. کتاب «جنگ و صلح» یکی از بزرگترین و مهم ترین آثار ادبیات جهان است. این کتاب بیش از ۵۸۰ شخصیت دارد که تک تک آن ها ماهرانه پرداخته شده اند.
شخصیت های اصلی داستان که باید نام آن ها را هنگام خواندن به خاطر بسپارید بیش از حدود ده نفر نیستند. لئو تولستوی در روایت دو دنیایی که کاملاً از هم دور هستند، بسیار موفق بوده. تا جایی که «جنگ و صلح» علیرغم اینکه یک رمان است، منبع مستندی برای تاریخ اجتماعی روسیه در طول جنگ جهانی اول، اوضاع جبهه های جنگ، اشخاص نظامی، سربازان و غیره به شمار می آید.
همچنین توانایی تولستوی در توصیف زندگی مردم عادی، از اشراف تا تهی دستان، بی بدیل است. جنگ و صلح نوشته لئون تولستوی، توسط نشر نیلوفر به چاپ در آمده و مستقیماً از زبان روسی به فارسی برگردانده شده است.
«من از خودم میپرسم چرا حقیقت باید ساده باشد. تجربه من کاملاً خلاف این را به من یاد داده است، حقیقت تقریباً هیچوقت ساده نیست و اگر چیزی بیش از حد واضح و آشکار به نظر می رسد، معمولاً انگیزه های پیچیده ای پشت آن هست.»
«برای ما بسیار موجه تر است که از چیزهایی که با آن ها آشنایی کامل داریم بیزار باشیم.»
