کتاب ماه یخ زده مجموعه‌ی متشکل از 10 داستان کوتاه است که توسط پتر اشتام، نویسنده جوان سوئیسی، در سال 2011 نوشته شده است. آثار پتر اشتام در سراسر دنیا به بیش از 30 زبان مختلف ترجمه شده است. این نویسنده در طول حرفه‌ی نویسندگی‌اش برنده جوایز متعددی مانند جایزه بوکر در سال 2013 و جایزه فردریش هولدرین در سال 2014 شده است. او به دلیل نوشتن کتاب حاضر نیز نامزد دریافت جایزه ادبی لایپزیک آلمان و جایزه ادبی سوئیس شد.
اکثر داستان‌های او کوتاه و روان‌اند. او با نثری مدرن به فضاسازی دنیای امروزی می‌پردازد و بحران‌های زندگی روزمره‌ی انسان‌ها در جامعه امروزی را، دست‌مایه‌ی ساخت داستان‌هایش قرار می‌دهد. کتاب حاضر قصه‌هایی است از انسان‌های تنها. انسان‌هایی که در زندگی ناموفق بوده‌اند و به نوعی ملال رسیده‌اند؛ اما امید را از دست نداده‌اند.
کتاب با داستان "مهمان‌های تابستانی" شروع می‌شود. در این نوشته روایت نویسنده‌ای را می‌خوانیم که در هتلی دورافتاده مشغول به نوشتن داستانی به نام مهمان‌های تابستانی است و در هتل زنی دیگر به نام آنا وجود دارد که روزها را به زیبایی با او سپری می‌کند اما به طرز غیرمنتظره و عجیبی متوجه غیبت کامل او می‌شود.
در داستان "شام پروردگار" شاهد داستانی مذهبی و تمثیلی هستیم از کشیشی که جایگزین کشیش قبلی در شهری نزدیک به آلمان شده است. این کشیش توسط مرد پذیرفته نمی‌شود و آینده‌ای غمگین در انتظار دارد. داستان "در جنگل" روایت دختری است که 3 سال در جنگل زندگی می‌کند اما پس از بیرون آمدن از آنجا هم هنوز رفتارهایی عجیبی از خود نشان می‌دهد.
پتر اشتام این داستان را از روی اتفاقی واقعی الهام گرفته است؛ که دختری برزیلی چندسالی را تنها در جنگل زندگی کرده است. او این داستان را بدون دانستن شرح زندگی این دختر نوشته است اما بعدها این دختر به او گفته است که داستانش به حقیقت ماجرا بسیار نزدیک بوده است.
کتاب اگنس با ترجمه‌ی محمود حسینی‌زاد و کتاب روزی مثل امروز با ترجمه‌ی مترجم همین کتاب، مریم مویدپور، از جمله آثار پتر اشتام است که در ایران توسط نشر افق به چاپ رسیده‌اند.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«ما در سرزمین‌مان مهمان‌های تابستانی هستیم، کسانی که از جای دیگری به اینجا آمده‌اند و غریبه‌اند. همه‌جا سرگردانیم و به دنبال جایی برای زندگی آسوده می‌گردیم، کاری نمی‌کنیم و بیش از اندازه حرف می‌زنیم.»
«آلیس با صدایی بسیار آرام گفت: "شاید برای همین هرگز بچه نخواستم، از ترس این که از دستش بدم." نیکلاس گفت: "من و تو هم یه زمانی همدیگه رو از دست میدیم." آلیس گفت: "این با اون فرق داره، این روال روزگاره."»
«چیزی که در جنگل بسیار اهمیت داشت، توانایی بدنی و چالاک بودن نبود، بلکه هوشیاری و تمرکز حواس در زمان حال بود. حیوانات از این نظر جلوتر از انسان ها بودند، خـاطـره برای آن ها یک تجربه بود نه یک دنیای دیگر که خودشان را مانند انسا ن ها در آن گم کنن.»
