کارمن بن لادن، نویسنده‌ی کتاب در قلمرو پادشاهان، یکی از عروس‌های بن لادن است. او با یسلام بن لادن ازدواج کرده و پس از چند سال از او جدا شده است. اما این متارکه، از اثرگذاری این نام خانوادگی بن لادن، بر زندگی کارمن و دخترانش جلوگیری نکرده است. کتاب با حادثه‌ی یازده سپتامبر ۲۰۰۱ آغاز می‌شود. حادثه‌ای که برادر همسر سابق کارمن، اسامه بن لادن، در آن نقشی اساسی داشته است.
علی رغم این که در آن زمان کارمن در فرایند طلاق گرفتن از همسرش بود، بسیاری از رسانه‌ها پای او را نیز به عنوان یکی از اعضای خانواده‌ی بن لادن به اخبار باز کردند و زندگی شخصی او و دخترانش را تحت الشعاع قرار دادند. دختران او حالا دیگر خیلی سخت می‌توانستند به دانشگاه و مدرسه بروند چرا که گویی نام خانوادگی آن‌ها نمایان‌گر تروریست بودن آن‌ها بود.
کارمن بن لادن از مادری ایرانی و پدری سوئیسی متولد شده بود و ازدواج با یک مرد از عربستان، برایش چالشی بزرگ محسوب می‌شد. او با این ازدواج و مدتی زندگی در آن کشور، با فرهنگ و اجتماع عرب و به طور کلی خاورمیانه آشنا گشت و تصمیم گرفت فرزندان خودش را بر اساس فرهنگ آمریکا که بیشر باب میلش بود بزرگ کند.
او در این کتاب به وصف برخی از فرهنگ‌های شرقی و مقایسه آن با غرب می‌پردازد که گاهی بسیار درست و گاهی اغراق‌آمیز است. کتاب در قلمرو پادشاهان، پس از یک توضیح کلی در رابطه با یازده سپتامبر، از داستان آشنایی کارمن و یسلام بن لادن آغاز می‌شود و ادامه می‌یابد. این رمان را علیرضا میر اسدالله ترجمه کرده و انتشارات ثالث آن را به چاپ رسانده است.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«طی روزهای بعد، ما به ندرت خانه را ترک می‌کردیم. خبرنگارها بی‌وقفه زنگ می‌زدند. من تنها بن لادنی بودم که در اروپا زندگی می‌کردم و شماره‌ام در فهرست شماره‌های تلفن شهری موجود بود. دوستانم زنگ می‌زدند و صدایشان پرتنش و مشکوک بود. بعد دیگر زنگ نزدند. ما رفته رفته تبدیل به آدم‌های نقاب دار شدیم. نام بن لادن حتی حرفه‌ای ترین‌ها را نیز فراری می‌داد.»
«مبارزه من، برای کسب آزادی سه دخترم و نجات آن‌ها از پیوستن به فرهنگی بود که مسلم‌ترین حقوق زنان را نیز از آن‌ها می‌گرفت. آن‌ها در عربستان حتی اجازه نداشتند تنها در خیابان راه بروند، یا به تنهایی مسیر زندگی خود را انتخاب کنند. مبارزه من، برای نجات آن‌ها از فرهنگی عقب مانده و افراطی بود که در نقطه مقابل فرهنگی قرار داشت که من در آن رشد کرده بودم و برایش ارزش و اعتبار خاصی قائل بودم.»
«سادگی بیش از حد همه چیز، مرا شوکه کرده بود. من خانه‌ی استثنایی مثل خانه مادربزرگم در ایران را تصور می‌کردم یا مثل خانه‌هایی که در فیلم‌ها نشان می‌دهند. پدر یسلام جزء ثروتمندترین مردان جهان بود، اما این خانه محقر به نظر می‌رسید با دکوری که هیچ سلیقه‌ای در چیدن آن به کار نرفته بود. به طور کلی آن خانه در خور زندگی مردم بسیار ساده بود.»
انتشارات ثالث
