ژان باروا اولین رمان و تلاش داستانی موفق روزه مارتین دوگار، رمان‌نویس مشهور فرانسوی است که در سال 1913 برای اولین بار منتشر شد. دوگار یکی از نویسندگان سرشناس و مشهور فرانسوی بود که بر آلبر کامو تاثیر گذاشت و کامو نیز راجع به او مطالب زیادی گفته و نوشته است. همچنین کتاب ژان باروا نیز بسیار مورد علاقه و توجه کامو و آندره ژید بود. دوگار پس از نوشتن رمان بسیار بلند و شاهکار خود، خانواده‌ی تیبو، در سال 1937 موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات نیز شده است.
سبک نوشتار دوگار واقع‌گرایانه و تحلیلی است. او اغلب در خلال متن و روند داستان، به شرح تحلیل‌های بسیار زیبای خود از مفاهیم انسانی و دیدگاه‌های انتقادی‌اش به مسائل روز آن دوران پرداخته است. دوگار در کتاب ژان باروا از سبکی متفاوت استفاده کرده است که به نوعی می‌توان آن را ترکیبی از نمایشنامه و رمان دانست.
در این کتاب گفتگوها و شخصیت‌ها و توصیفات داستان مانند نمایشنامه نوشته شده است، اما روایتِ کتابی کاملاً داستانی و رمان‌گونه است. ژان باروا نام شخصیت اصلی این کتاب است که تحت تعالیم سختگیرانه‌ی کلیسای کاتولیک بزرگ شده است اما پدری پزشک و خداناباور دارد.
از همان ابتدا بذر تعارض و تناقض در وجود او رشد می‌کند و زمانی که فردی بالغ شده است، این مشکلات فکری کم‌کم در زندگی‌اش نمایان می‌شود. او که ابتدا خداباور است و فردی مذهبی، دچار شک و تردید می‌شود و هرچه جلوتر می‌شود از ایمان و یقینش کمتر می‌شود؛ اما همراه با این موضوع درد ناشی از تنهایی و پوچیِ زندگیِ خداناباورانه نیز برای او بسیار زیاد و تحمل ناپذیر می‌شود.
در واقع ژان به دنبال دنیایی عاری از مذهب و در عین حال کاملاً اخلاقی می‌گردد؛ اما آیا چنین دنیایی وجود دارد؟ ژان در این راه حتی بعد از به دنیا آمدن دخترش، سعی بر حفظ از نفوذ دین و مذهب می‌کند، اما در نهایت شکست می‌خورد و دخترش راهبه می‌شود. ژان پس از کلی اتفاق و گفتگوهای جذاب داخل کتاب کم‌کم سرخورده و نامید می‌شود و با تیر خلاصی که بیماری به او می‌زند باز گرایش خود را نسبت به مذهب و دین بدست می‌آورد؛ اما شک و جدال تا پای مرگ و وصیتنامه‌اش با او همراه است.
به طور کلی رمان ژان باروا شاهکاری است که با توجه به دوران نوشته شدن آن (اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20)، تقابل بین دین، علم، پیشرفت انسان و جامعه‌ی امروزی را در قالبی ادبی و بسیار خواندنی ارائه می‌دهد.
از دیگر آثار دوگار می‌توان به شاهکار چهارجلدی او، یعنی خانواده‌ی تیبو، اشاره کرد که ابوالحسن نجفی آن را ترجمه کرده توسط نشر نیلوفر منتشر شده است. چهره‌ی مرد هنرمند در جوانی از جیمز جویس و آدم اول از آلبر کامو از جمله آثار ترجمه شده توسط منوچهر بدیعی است که هر دو اثر توسط نشر نیلوفر چاپ شده‌اند.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«انسان در برابر خود میدان دیدی دارد که تقریباً نامحدود است. علم اندک اندک آنقدر مرزهای عالم ناشناخته را عقب می‌برد که اگر انسان برای درک تمام واقعیتی که در دسترس اوست بکوشد دیگر وقت آه و ناله کردن برای آنچه از حدود قوه‌ی ادراک او خارج است را نخواهد داشت. یقین دارم که «علم» با تعلیم دانش نداشتن به آدمیان، در عقول آنان اعتدالی فراهم خواهد کرد که هیج ایمانی نتوانسته به آنان عرضه کند.»
«مرگ در منطق زندگی است؛ من مفهوم مرگ را همانگونه می‌پذیرم، که مفهوم تولد را.»
«تمام هستی یک نوع جنگ است؛ زندگی یعنی پیروزی آن که پایداری می‌کند.»
انتشارات نیلوفر
