"کارآگاه دهکده" مجموعه‌ای از شش داستان "ویلیام فاکنر" است که احمد اخوت آن را به فارسی برگردانده و در نشر افق به چاپ رسیده است. او برای هر داستان مقدمه‌ای نوشته است. این شش داستان در سبک کارآگاهی نوشته شده‌اند و مستقل از یکدیگرند، اما در نهایت رمانی واحد را تشکیل می‌دهند.
داستان اول "مو" نام دارد که در ماه می۱۹۳۱ در نشریه‌ی آمریکن مرکوری منتشر شد. شخصیت اول این داستان مرد سلمانی به نام "هاک شاو" است. داستان دوم به نام "دود" در سال ۱۹۳۲ اولین بار در مجله‌ی هارپرز و بعدها در مجموعه داستان شوالیه چاپ شد. این داستان روایت‌گر تنش‌ها و چالش‌های دو برادر دوقلو بر سر یک مزرعه می‌باشد.
"تارک دنیا" داستان سوم این کتاب است که تاریخ دقیق نگارش آن مشخص نیست اما تاریخ چاپش مربوط به سال ۱۹۳۷ است و در نشریه‌ی اسکریبنرز منتشر شده. این داستان درباره‌ی "مانک" است. چهارمین داستان، "دستی روی آب‌ها" نام دارد که ویلیام فاکنر در ۱۹۳۹ نوشت. نشریه‌ی ستردی ایونینگ اولین بار این داستان را به چاپ رساند. فاکنر در این داستان به عدالت می‌پردازد.
۱۹۴۰ سالی بود که فاکنر در آن داستان "فردا" را نوشت و در نشریه‌ی ستردی ایونینگ به چاپ رساند. این داستان به قدری مورد استقبال قرار گرفت که "جوزف آنتونی" بر اساس آن فیلمی با همان عنوان "فردا" ساخت. آخرین داستان این کتاب "شب غلط بنماید" نام دارد که در ۱۹۴۱ نوشته شد و در مجله‌ای مختص داستان‌های پلیسی و معمایی چاپ گشت. در مجموع کارآگاه دهگده کتابی ست از داستان‌های "گاوین استیو نز" وکیل کارآگاهی که در هر شش داستان حضور دارد و قصه‌هایی معمایی رقم می‌زند.
ویلیام فاکنر نویسنده ی برجسته آمریکایی و برنده‌ی نوبل ادبی ست که آثاری هم چون گور به گور، خشم و هیاهو، نخل‌های وحشی و. … را از خود به جا گذاشته است.
در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:
«باور نمی‌کردی که او همان دختر دیروزی بود. به سرعت رشد کرده بود، خیلی خیلی سریع، گرفتاری کار هم همین بود. بعضی‌ها مشکل را به یتیم بودن و این حرف‌ها نسبت می‌دادند اما نه به این ربطی نداشت. دخترها با پسرها فرق دارند. دخترها اصلاً از شیر گرفته شده به دنیا می‌آمدند و پسرها هیچ وقت از شیر گرفته نمی‌شوند. یکی از آن‌ها شصت‌ساله هایشان را در نظر بگیر. اگر با یک چشمک از راه به در نرفت و دوباره برنگشت به همان کودکی و کالسکه اش، هر چه که خواهی بگو.»
«دوباره با آن چشم‌های ریز نافذش چند لحظه چشم دوخت به گاوین، در حالی که او هم زل زده بود به کلانتر که چه می‌خواهد: "چون که از اونجا ترس نداره. نه الان، هیچ وقت. ترس بی‌ترس. گاهی‌ام به یه همچو آدمی برمی‌خوری که نمی‌ترسه، حتی از خودش‌ام ترسی نداره. این بابا یکی از اون هاست."»
