«زن سی ساله» رمانی کلاسیک از اونوره دو بالزاک، رمان نویس و نمایشنامه نویس مشهور فرانسوی، است که در بازه سال های 1829 تا 1842 نوشته شده است. بالزاک ابتدا این رمان را به صورت تعدادی داستان منتشر کرد و در نهایت، در سال 1842 آن را به صورت یک جلد و در قالب رمان منتشر کرد. این رمان نیز، عضوی از مجموعه رمان های معروف و بزرگ بالزاک به نام «کمدی انسانی» است.
این مجموعه ی عظیمی که بالزاک در بازه سال های 1829 تا 1848 نوشت (حدود 90 کتاب)، موجب شهرت جاودانه و جهانی وی شد. بالزاک را پدر مکتب واقع گرایی (رئالیسم) و همچنین، یکی از موثرترین افراد در ایجاد مکتب طبعیت گرایی (ناتورالیسم) می دانند. نویسندگان بزرگی مانند امیل زولا، تحت تاثیر مستقیم بالزاک بوده اند؛ تا جایی که زولا حتی مجموعه ای شامل چندین و چند رمان به نام روگن ماکار دارد که به نوعی تقلیدی از مجموعه ی کمدی انسانی است.
این رمان روایتی است از عشق و خیانت. روایتی که شخصیت اصلی ان زنی عاشق پیشه به نام ژولی است که با ویکتور اگلمون، که فردی نظامی از ارتش ناپلئون است، قصد ازدواج دارد. عشق ژولی نسبت به او خلاف با خواسته ی پدر ژولی است اما ژولی، برخلاف میل پدرش، در صدد ازدواج با ویکتور است که به ناگهان متوجه خیانت ویکتور به او می شود. این خیانت موجب بروز زخمی بسیار عمیق بر روح و روان ژولیِ عاشق پیشه می شود.
بالزاک به زیبایی و تلخی هرچه تمام تر از ابتدای عاشق شدن ژولی را تا زندگی غمبار و بی توجهی و خیانت همسرش نسبت به او را، به قلم آورده است. اثر خیانت ویکتور بر ژولی هولناک است و او را در مرداب هوس ها و خواهش های زنانه فرو می برد؛ تا زمانی که شارل که دیپلمات جوانی است به داستان وارد می شود. میان شارل و ژولی عشق جوانه می زند و زمینه ساز خیانت های ژولی به ویکتور می شود. در ادامه ی رمان، بالزاک با قلمی کم نظیر و متفاوت، به توصیف زندگی پرفراز و نشیب ژولی تا به میان سالی و پیری و رابطه ی پیچیده ی و تلخ او با دختر خود، هِلِن، و دختر نامشروع خود، موینا، می پردازد.
آثار بالزاک آینه ای تمام نما از کشور فرانسه در قرن 19ام است. این نویسنده در آثارش از مرزهای واقعگرایی پا فراتر گذاشته و به سمت بدبینی نسبت به ذات و سرنوشت انسان ها تمایل داشته است. از جمله آثار ترجمه شده از انوره دو بالزاک می توان به رمان های «آرزوهای برباد رفته» با ترجمه ی سعید نفیسی و «باباگوریو» با ترجمه ی مهدی سحابی اشاره کرد.
علی اصغر خبره زاده از مترجمان کهنه کار ایرانی است که ترجمه ی رمان های بزرگی همچون «بیگانه» از آلبر کامو و «ژان کریستف» از رومن رولان را در کارنامه دارد.
در بخش هایی از کتاب زن سی ساله می خوانیم:
آن زن چه موجود بیچاره ایست که به جایِ پاداش فداکاری مداوم خود، عشق خودپسندانه شوهر بی خردش را تحویل می گیرد، شوهری که در وجود او فقط زنی را می بیند، در حالی که از جان و دل نمی خواهدش، یا اینکه راه و رسم خواستن را نمیداند. آیا چیزی بدتر از این وجود دارد که زنی مدت ها رنج بکشد و این درد و رنج کاملا از چهره اش مشهود باشد در حالیکه شوهرش نداند علت ناراحتی و درد و رنج او کدام است؟
سپس با حرکتی حاکی از نفرت به شوهرش نگاه کرد و افزود: "قوانین دنیا چنین می گوید که من او را خوشبخت کنم، به آن گردن می نهم، خدمتگزار او خواهم بود، فداکاری بی حد و حصری برایش خواهم کرد. با این حال از امروز زنی بیوه ام. میل ندارم نه به خاطر خود و نه به خاطر اجتماع، زنی هرزه جلوه کنم. اگر چه به او تعلق نخوانم داشت، بلکه دیگر به هیچکس تعلق نخواهم داشت. شما از من چیزی را حاصل نخواهید کرد، مگر آنچه را با زور به دست بیاورد.
در واقع، بوسه های زنی صمیمی و بی ریا حلاوتی خدایی دارد که به نوازش هایش روح می دهد و حرارت سوزان آن به دل می نشیند.
انتشارات نگاه
