شما که غریبه نیستید

نقد و بررسی

شما که غریبه نیستید

«شما که غریبه نیستید» زندگی نامه خودنوشت هوشنگ مرادی کرمانی در قالب یک رمان است. او، که نامی آشنا برای تمام کودکان و بزرگسالان این سرزمین است، در این کتاب، داستان کودکی و نوجوانی خودش را به نگارش درآورده. هوشنگ مرادی کرمانی، در سیرچ، یکی از روستاهای اطراف کرمان، به دنیا آمد.

مادرش، پیش از آنکه بتواند تصویر و خاطره ای در ذهن هوشنگ به جا بگذارد، از دنیا رفته. پدرش، مردی دیوانه است که دائماً با خودش بلند بلند حرف می زند. هوشنگ در خانه مادربزرگ و پدربزرگش که آن ها را «ننه بابا» و «آغ بابا» صدا می زند، زندگی می کند. ننه بابا طبیب سنتی روستاست و بسیاری از اهالی روستا برای درمان بیماری های خود نزد او می آیند.

خلاصه کتاب شما که غریبه نیستید

زندگی هوشنگ در روستا، زندگی ای گره خورده با فقر و خرافات است. مردم خرافی روستا او را بچه ای بدپیشانی می دانند که باعث مرگ تمام اطرافیانش می شود. «هوشو»، کودکی و نوجوانی سختی را می گذراند، شیطنت های او تمام اهالی روستا را به ستوه آورده اما گاهی هم دلشان برای او می سوزد و دست مهربانی بر سر او می کشند. نویسنده در این کتاب، مخاطبش را هم می خنداند و هم می گریاند.

«شما که غریبه نیستید» کتابی صمیمی و ساده منتشر شده از نشر معین است؛ به سادگی دنیای کودکی و صمیمیت زندگی روستایی. هوشنگ مرادی کرمانی یکی از محبوب ترین نویسندگان امروز کشور است که آثارش به چاپ های متعددی رسیده، آثار سینمایی و تلویزیونی بسیاری بر اساس آن ها ساخته شده، به زبان های مختلفی برگردانده شده اند و جوایز ملی و بین المللی بسیاری دریافت کرده است. «قصه های مجید» و «مهمانِ مامان» از مشهورترین آثار او هستند.

محصولات مرتبط: کتاب ملت عشق

جملاتی زیبا از متن کتاب شما که غریبه نیستید

«مش ربابه پیش دعانویسی می رود که گوشه میدان بساط دارد. دو تا دعا می گیرد، یکی برای پدرم که حالش بهتر شود و یکی هم برای من که به هر چیزی پیله می کنم، هر کاغذ پاره ای که کنار کوچه و خیابان است برمی دارم و می خوانم. می خواهد این چیزها از کله ام بپرد تا مثل پدرم نشوم. عقیده دارد هرکس سر و کارش با کتاب بیفتد یا دیوانه می شود و یا از دین خارج می شود.»

«او اسم مرا هوشنگ گذاشته بود. از تو شاهنامه پیدا کرده بود. که با لهجه محلی «هوشو» صدایم می کردند یعنی «هوشنگ کوچولو». هرکس ایراد می گرفت و می گفت هوشنگ یعنی چه؟ عمو می گفت یعنی باهوش، تیزهوش، فارسی خالصه. آغ بابا می خندید و می گفت: «تیزش» رو قبول داریم ولی «هوشش» را نه!»

«روزگار اینجوری است. از شما چه پنهان، همه ش تلخ نبود، سخت نبود، سخت نیست. ناشکری نمی کنم، لذت هم داشت، دارد. لذت خواندن و نوشتن، لذت پیدا کردن دوست، خانواده. خدایا من چقدر خوشبختم.»

مفید بود؟

5

0

مشخصات

شما که غریبه نیستید