کتاب «طاعون» داستان زندگی مردم شهر "اران" است که درگیر بیماری طاعون شدند. در ابتدا تعداد موش‌های مرده در شهر زیاد می‌شود و رفته رفته مرگ و میر در انسان‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند و در پی جستجو و آزمایش مشخص می‌شود که این بیماری طاعون است. در ابتدای امر مسئولین موافق افشا کردن موضوع بیماری در بین مردم نبودند اما با افزایش چشمگیر مرگ و میر، مجبور به مطرح کردن موضوع و قرنطینه شهر شدند. رفت و آمد به شهر ممنوع و ارتباطات مردم هم محدود شد.
همه از یکدیگر دور افتادند و در سلول انزوای خویش فرو رفتند. کار و بار بسیاری تعطیل شد. عشاق خبر از یار خود نداشتند و به واسطه کمبود وسایل ارتباطی این جدایی و تنهایی سخت‌تر شد. کشیش شهر معتقد بود این بیماری در پی گناهکاری و توبه نکردن مردم رخ داده و راهی جز طلب آمرزش از خدا ندارد. بعضی تلاش می‌کردند از شهر بیرون بروند و بیماری را نادیده بگیرند، چنگ‌های این چنینی که انسان وقتی تحت فشار است به اطرافش می‌اندازد تا رهایی یابد.
آلبر کامو نویسنده و فیلسوف اهل فرانسه است که کتاب طاعون را در سال 1942 منتشر کرد. کامو در این کتاب به مفاهیمی همچون پوچی، انزوا، بی‌معنایی و مرگ به خوبی اشاره کرده است. این نگاه در اکثر آثار او دیده می‌شود. کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم است. او در طی عمر نسبتاً کوتاه خویش، برنده جایزه‌ی نوبل هم شد.
از دیگر آثار او می‌توان به «بیگانه»، «افسانه سیزیف»، «سقوط»، «کالیگولا» و «مرگ خوش» اشاره کرد. آلبر کامو در ۴ ژانویه ۱۹۶۰ در اثر سانحه تصادف درگذشت. طاعون، اثر آلبر کامو، با ترجمه رضا سیدحسینی و توسط انتشارات نیلوفر چاپ شده و تاکنون بارها تجدید چاپ شده است.
در بخش‌هایی از کتاب می‌خوانیم:
«می دانست که چنین تصوری بیهوده است اما نمی‌توانست باور کند که طاعون بتواند بر شهری که هنوز کارمندان حقیری با ابتلائات شرافتمندانه‌شان در آن وجود دارند مسلط شود. دقیقاً نمی‌توانست برای این علاقه‌ها و ابتلائات جایی در میان طاعون بیابد. و در نتیجه فکر می‌کرد که طاعون در میان همشهریان ما پایدار نخواهد بود.»
«موجوداتی که از راه فکر و قلب و چشم با هم مربوط بودند مجبور شدند نشانه‌های این وابستگی قدیمی را در حروف درشت یک تلگراف ده کلمه‌ای جستجو کنند و چون فورمول‌هایی که در تلگراف‌ها بکار می‌روند زود تمام می‌شوند، زندگی‌های مشترک طولانی یا شور و عشق‌های دردناک به زودی در مبادله‌ی پیاپی عباراتی از این قبیل خلاصه شد: حالم خوب است. به یاد توام؛ قربانت.»
انتشارات نیلوفر
