از یکی از بهترین و مشهورترین نویسندگان قرن 20ام فرانسه
نوشته هایی فلسفی در قالب مکتب ادبی ابزوردیسم و اگزیستانسیالیسم
از نویسندۀ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات در سال 1957
+
نقد و بررسی کامل این محصول
نقد و بررسی
مجموعه آثار آلبر کامو (یازده جلدی)
«مجموعه آثار آلبر کامو» مجموعه ای بسیار مهم و جامع از آثار یکی از بزرگ ترین نویسندگان و متفکران قرن 20 ام فرانسه، آلبر کامو است که توسط پرویز شهدی ترجمه شده و نشر به سخن (نشر مجید) آن را منتشر کرده است.
نوشته های مهم آلبر، به ادعای خود و گفته متخصصان، به سه بخش تقسیم می شود:
حلقه (چرخه) اول (حلقۀ پوچی): شامل رمان «بیگانه»، نمایشنامه های «کالیگولا» و «سوءتفاهم» و کتاب فلسفی «اسطوره سیزیف» است.
حلقه دوم (حلقۀ طغیان یا عصیان): شامل رمان «طاعون»، نمایشنامه های «حکومت نظامی» و «دادگسترها» و کتاب فلسفی «طغیانگر (یا عصیانگر)»
حلقه سوم (حلقۀ عشق): که به دلیل مرگ آلبر کامو در یک سانحه رانندگی ناتمام ماند و فقط رمان نیمه تمام «نخستین مرد» از آن به جای مانده است.
به علاوه آثار ذکر شده، آلبر کامو آثار مهم دیگری نیز در کارنامه دارد؛ از جمله رمان بسیار قابل تأمل و تلخ «سقوط» و رمان «مرگ شادمانه»؛ و همچنین، مجموعه ای از داستان های کوتاه و جستارهای فلسفی، فرهنگی و اجتماعی. مجموعه داستان ها و جستار های او تحت عناوین مختلفی از جمله «دور از دیار و قلمرو»، «تابستان» و… می باشد. یکی دیگر از آثار بجای مانده و مهم آلبر کامو، مجموعه خاطرات اوست که تحت عنوان «دفترچه ها» به چاپ رسیده است.
مجموعه آثار آلبر کامو از نشر مجید (نشر به سخن)، تقریبا تمامی آثار مهم آلبر کامو را در بر دارد. عناوین این مجموعه خواندنی بدین شرح اند:
طاعون
بیگانه
دور از دیار و قلمرو
سقوط
مرگ شادمانه
سوء تفاهم
حکومت نظامی
کالیگولا
دادگسترها
نخستین مرد
دفترچه ها
آلبر کامو، یکی از شناخته شده ترین و مهم ترین چهره های ادبیات قرن 21ام فرانسه و دنیا بود. او اصالتا اهل الجزایر بود و تاثیر محل تولد او و تنگدستی اش در کودکی، در آثارش بسیار ملموس می باشد. او نه تنها در داستان نویسی و نمایشنامه نویسی شهرت داشت، بلکه به عنوان یکی از کلیدی ترین شخصیت های مکتب های ادبی ابزوردیسم و اگزیستانسیالیسم نیز، شناخته می شد.
در میان بزرگ ترین و جوان ترین نویسندگان دنیا که موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شده اند، آلبر کامو دومین نویسنده جوانی بود که در سال 1957 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. او در عرصه فعالیت های سیاسی و اجتماعی نیز بسیار فعال بود و علاوه بر نقد مستقیم حکومت های مستبد نازی و کمونیستی، حتی در جنگ نیز به صورت داوطلبانه شرکت کرده بود. کامو به مدت چندین سال یکی از دوستان صمیمی ژان پل سارتر معروف بود اما به دلایل مختلفی، دوستی آن ها از بین رفت.
از جمله مهم ترین دغدغه های اصلی آلبر کامو در نویسندگی می توان به مسئله آزادی، پوچی، عدالت، فقر، مسئولیت و احساس مسئولیت، طغیان علیه پوچی دنیا، ضرورت همبستگی و عشق اشاره کرد. برخی از آثار داستانی او، مانند رمان های «بیگانه» و «طاعون» جزو بهترین آثار تاریخ ادبیات دنیا هستند و به گفته بسیاری از بزرگان، از بهترین آثار ادبیات اگزیستانسیالیسم و ابزوردیسم به شمار می روند.
پرویز شهدی یکی از بهترین و پرکارترین مترجمان آثار ادبی از زبان فرانسه به فارسی است. از جمله آثار ترجمه شده توسط وی می توان به رمان های «جنایات و مکافات» اثر فئودور داستایفسکی، «نفوس مرده» اثر نیکلای گوگول، «ویکنت دو نیم شده» اثر ایتالو کالوینو و «پرواز شبانه» از آنتوان دو سنت اگزوپری اشاره کرد.
جملاتی زیبا از مجموعه آثار آلبر کامو
«هیچگاه از آموزگاری به خاطر اینکه به دانش آموز یاد داده است که دو به اضافه دو می شود چهار تمجید نمی شود، البته شاید به خاطر اینکه پیشه چنین شریفی را برگزیده تحسینش بکنند. می توانیم بگوییم این کار تا زمانی که دیگران پذیرفتند به همه نشان دهند دو به اضافۀ دو می شود چهار و نه برعکس، قابل ستایش بوده است، ولی این را هم اضافه کنیم که آن ها در این نیت خیر، با آن آموزگار و همه کسانی که قلب پاکی مانند او دارند هم طرازند و بشریت باید افتخار کند که تعداد این افراد بیشتر از آن چیزی است که فکر می کند.»
«یه مدتی که این حرف ها در جریان بود، هوا منقلب شد. فردای روزی که سرایدار مرد، ابرهای انبوهی آسمان را پوشاند. باران هایی سیل آسا ولی کوتاه مدت بر سر شهر فرو ریخت. گرمای مرطوب و سنگینی به دنبال این باران های شدید شهر را در برگرفت. دریا هم رنگ آبی عمیقش را از دست داد، زیر آسمانی پوشیده از ابر، رنگ نقره ای یا فولادی پیدا کرد که چشم را می آزرد. گرمای مرطوب این بهار، آدم را به یاد گرمای شدید تابستان می انداخت.»
«این موضوع چنان حقیقت دارد که ما راز دلمان را کمتر با آن هایی که از خودمان بهتر هستند در میان می گذاریم و بیشتر از همنشینی با آن ها می گریزیم. خیلی وقت ها برعکس با کسانی درد دل می کنیم که شبیه خودمان هستند و همان نقطه ضعف های ما را دارند. بنابراین نه در اصلاح خودمان می کوشیم و نه می خواهیم آدم بهتری بشویم: چون در این صورت باید به ناتوانی مان اعتراف کنیم.»
«مذهب و دانش پزشکی: دو پیشه ای هستند که به نظر می رسند با یکدیگر کنار آمده اند. اما امروز که همه چیز روشن شده است، مردم می فهمند این دو با هم آشتی ناپذیرند و باید میان نسبیت و مطلق یکی را برگزید. اگر به خدا اعتقاد داشته باشم به مداوای آدم ها نمی پردازم. اگر بر این عقیده باشم که می شده آدم ها را درمان کرد، دیگر به خدا اعتقاد نخواهم داشت.»
«روی همه علامت بگذارید! حتی کسانی که حرفی نمی زنند ولی می شود حرف هاشان را شنید! آن ها دیگر نمی توانند اعتراض کنند، اما سکوت شان گوش خراش است! دهان هاشان را خرد کنید، به آن ها دهان بند بزنید و واژه های کلیدی را یادشان بدهید تا آن ها هم پیوسته همان چیزها را تکرار کنند، تا شهروندان خوبی بشوند که ما به آن ها نیاز داریم.»
